Soms vind ik het gewoon lekker om te schrijven. Om mijn gedachten in een soort van free flow via het toetsenbord uit mijn vingers te laten stromen. Dat vind ik het gemakkelijkst om te doen wanneer het nergens over hoeft te gaan. Als ik geen SEO score hoef te halen, of begrijpelijk hoef te zijn. Zonder gericht te zijn op wie dan ook, mijn publiek, mijn klanten, mijn eventuele opdrachtgevers. Alleen maar voor het plezier van het scheppen. En ik vind het ook leuk als je het leest. Toevallig of omdat ik je een linkje stuurde.
Hierover nadenkend dacht ik, ik wil ook een naam voor mijn hersenspinsels. En de beste naam die ik kon bedenken is: het gaat nergens over. Zo is het. Nergens heen, nergens naar toe. Zo wil ik het.
Ik vind de titel ook leuk omdat het naar iets anders verwijst wat belangrijk voor me is. ‘Het gaat nergens over is’ voor mij een manier om te wijzen naar leegte. De wijsheid van leegte en de waarheid van leegte. De grote openheid die de grond is van ons bestaan en waaruit alles voortkomt en verdwijnt. Die roerloze leegte, rijk aan potentie, aanwezig in alles, waar de boeddhisten over filosoferen. Die leegte, die eenmaal herkend, je leven voorgoed relativeert. Je herinnert aan vrijheid, openheid, nooit-geboren roerloze oneindige ruimte. Die ik zou willen beschrijven, maar onbenoembaar is. En die ik niet kan uitleggen. Dus probeer ik dat niet, maar schrijf ik omdat ik er plezier in heb.